Tag Archives: కవిత

రెప్పల గుమ్మంలో నిలిచిపోయిన స్వప్నమై వేకువ తాకిన కిరాణంలా జ్వలితమై ఓ పాశపు స్మృతిని వెలికితీయాలి..! పేరుకుపోయిన ఓ అచేతన శబ్దాన్ని బద్ధలుకొట్టి జీవగానమొకటి ఎత్తుకోవాలి..! చరిత్ర … Continue reading →

వాళ్ళు అడిగిందేమిటి ? పారిశ్రామికవేత్తలకి చాటుగా చేసినట్టు కోట్ల రుణ మాఫీలు అడగం లేదు ఎగవేతదారుల చేతుల్లో మోసపోయిన బ్యాంకుల్లా నష్టపరిహారాలు అడగడం లేదు లాభాలు లేని … Continue reading →

ఒక్కో అక్షరం ఓక్కో సైనికుడిలా రాత్రి చుట్టూ కాపలా ఏ క్షణం తప్పించుకుని పగటి మోసానికి బలి కాకుండా       నగ్నంగా నిజం మాట్లాడే అర్దరాత్రి పలుచన … Continue reading →

వాడేమో పొలం వీడి హలం పట్టి వాడి పంటకి వాడు ధర నిర్ణయించ  రాజధాని వీధుల దున్నుతుంటే వీడికి వాడిలో తుపాకీ పట్టిన ఉగ్రవాది కానవచ్చే! డ్రోన్లు … Continue reading →

ఆ పలకరింపులు లేవు ఆ నవ్వులు లేవు ఆ స్పందనలు లేవు ఆ చెతురులు లేవు అనుభూతులూ లేవు దొర్లిన కాలంలో సమాధి దొర్ల బోతున్న కాలం … Continue reading →

కన్నీటి చుక్కలు కావమ్మా అవి రక్తపు బొట్లు…. మానవ మృగాలు రక్కిన రంపపు జాడలు….! ఊరేగింపు అంటే పెళ్లి పల్లకి కాదమ్మా…. దేశద్రోహులు నలిపిన దేహాలు.. కమిలిన.. … Continue reading →

దండలో దారంలా బంధాలను నిలుపుతుంది మబ్బుల్లో మెరుపులా నవ్వులు రువ్వుతుంది! సహనంలో అవని క్రమశిక్షణకు గురువు ప్రేమించుటలో జనని త్యాగానికి తరువు! మమతల మాగాణి సంసారానికి సారథి … Continue reading →

‘నా విజయానికి అన్నివైపులా నువ్వే’ నేను ఎంత ఎదిగినా శ్రీగంధానికి తోడున్న కందిచెట్టులా నా వెనుక నువ్వున్నావు నా రెక్కలకు ఊతమిచ్చావు నీ ప్రతిరూపాలను కానుకగా ఇచ్చావు … Continue reading →

ఎన్ని అనుకున్నా అమ్మ అమ్మే ఆ పిలుపులో అంతులేని ఆప్యాయత మరెవరి దగ్గరా దొరకనిది మాటల్లో అనురాగం కొలవలేని బోధనలు అంతేనా ?! శిఖరాన్ని తాకాలని మధ్య … Continue reading →