మొన్న ఒక కవిత పంపారు తెలిసిన వ్యక్తి. ఆ కవిత నిండా అమ్మ గురించి ఉంది. అమ్మ గురించి అంటే అమ్మ త్యాగమయ జీవితం గురించి. ఎందుకో.. మనసంతా చేదుగా అయిపోయింది. నిజానికి ఆ కవిత చదవగానే నాకు మా మమ్మీనే గుర్తుకువచ్చింది. వంట ఇల్లు, పిల్లల్ని పెంచడం, ఉదయం లేచిన దగ్గరనుండి రాత్రి పడుకునే … Continue reading →
“ఏమే లేఖా! మీ నాన్నకి సమాధి ఎందుకు కట్టిస్తున్నావే?” “ఎందుకంటే నేను ఈ మధ్య చదివిన యండమూరి యుగాంతం, మయన్ క్యాలండర్ ‘డూమ్స్ డే‘ కి సంబంధించిన పుస్తకాల ప్రభావం వల్ల కట్టిస్తున్నాను” “వెటకారమా? పుస్తకాల ప్రభావం అంటున్నావ్?” “అలాంటిదేం లేదు అత్తయ్యా! అవి చదివాక 2012లో యుగాంతమని తెలిసింది. ఎలాగూ అంతమై పోతున్నాం కాబట్టి … Continue reading →
సంలేఖ మొబైల్ రింగయింది. స్క్రీన్ మీద జయంత్ నెంబర్ వుంది. ఆ నెంబర్ చూడగానే సంలేఖ గుండెలో చిన్న తొట్రుపాటు. ఆనందం, ఆత్మీయత కలబోసుకున్న మరింత చిన్న ఉలికిపాటు. చాలారోజుల తరువాత వస్తున్న ఫోన్ అది. ఇప్పుడు ఎంత ప్రేమతో, ఎంత లాలింపుతో పలుకుతుందో అతని గొంతు. వెంటనే వినాలని ఆశగా వుంది. ఏ స్త్రీకైనా … Continue reading →
“అపార్ట్ మెంట్ ఎందుకవుతుంది బాబూ! సమాధినే! కాకపోతే మీ పెద్దనాన్న గారికి అంత ఘనంగా కుదురుతోంది. ఇదంతా ఆయన తెలిసో తెలియకో చేసిన మంచి పనుల ఫలితమేనయ్యా! లేకుంటే తల్లిదండ్రులతో అవసరం తీరాక వాళ్లకి అన్నం పెట్టాల్సి వస్తుందని గుట్టుగా యాక్సిడెంట్లు చేయించి చంపే కొందరు కొడుకులున్న ఈ రోజుల్లో మీ పెద్దనాన్న కడుపున ఆ … Continue reading →
“అరుదుగా చేస్తారు కాబట్టే ఇదెంతవరకు అవసరం అని సమాధి కట్టాక ఎవరైనా ప్రశ్నిస్తారేమో?” అనుమానంగా అడిగింది. “ఇది అవసరం కాదు. ఒక జ్ఞాపకం. తండ్రి జ్ఞాపకాన్ని సమాధి రూపంలో పదిలపరచుకోవటం” అన్నాడు. “అదికాదు దిలీప్! మా పెద్దనాన్నకి, పెద్దమ్మలకి సమాధులు లేవు. వాళ్ల కొడుకులు, కూతుళ్లు డబ్బులున్నప్పుడల్లా బంగారం కొని లాకర్లలో దాచుకుంటుంటారు. పొలాలు కొంటుంటారు. … Continue reading →
ముఖ చిత్రం : అరసి శ్రీ సంపాదకీయం అరసి శ్రీ కథలు “సిర్నవ్వు” – డా. మజ్జి భారతి నా కథ-3 -సర్కారు తుమ్మ ముల్లు’– డా.బోంద్యాలు బానోత్(భరత్) కవితలు మౌఢ్యం – గిరి ప్రసాద్ చెలమల్లు మా యవ్వ ప్రేమ! – బాలాజీ పోతుల కాల పరీక్ష – చందలూరి నారాయణరావు మాతృభాషా ప్రియులరా … Continue reading →
మా యవ్వ ఓ పిచ్చిది మా ఆకలిని తన ఆకలి అనుకుంటది మా అయ్యెన్ని తిట్టినా ఓపుతది గానీ, మమ్మల్నోమాటంటే కయ్యానికి దిగుతది. మా యవ్వకి మా కడుపు మీదే యావ! ఏ రోజన్నా అన్నమో, రొట్టో లేక కూరో తక్కవడితే, ఆ పూట – మేము తింటే మా యవ్వ కడుపు నిండుతది. నిజంగా … Continue reading →
కాలంలిపి లేని భాషలో మాట్లాడినాఅర్దం చేసుకోవాలి.. రూపం లేని అందాన్ని చెక్కిముఖం చాటేసినాస్వీకరించాలి. వెంట్రుకతో పర్వతాన్నిఎక్కించే ప్రేమనుకొలిచి తరించాలి. దేహాన్ని సాదివెలిగించుకున్న చెమట దీపాన్నిఆర్పినా భరించాలి. చిల్లరతో కట్టిన కోటలోలంకె బిందెలు మొలిస్తేరహస్యాన్ని గౌరవించాలి. గుండెను చిలికితోడిన కన్నీటితోదప్పిక తీర్చుకోవడం నేర్చుకోవాలి. బాధల కొలిమిలోకాల్చిన అక్షరాలను నాలుకపైలిఖిస్తున్నా ఓర్చుకోవాలి. కాలంతన ఆకలికి మనిషి సుఖాల్నినంజుతున్నా మౌనం … Continue reading →
కుడి కాలుకు సర్కారు తుమ్మ ముల్లు స్లీపర్ చెప్పుల‌నుండి దిగీ అరికాల్లో ఇరిగింది. అది మూలవాసాకు మొలగొడితే ఎట్లా నైతే అతుక్కొనుంటదో, అదేవిధంగా ఉంది. నా అరికాలు గండాన, ఎనభై శాతం అరిగిన ఈ స్లీపర్ చెప్పును, నా అరికాలుకేసి కదలకుండా, ఏసుక్రీస్తును సిలువేసినట్లూ ఉన్నది. ఆ నొప్పి భరించలేక ఎక్కెక్కి ఏడుస్తుంటే, ఆ ఏడుపు … Continue reading →
1-కాశ్మీర్ చివరి మహిళా పాలకురాలు –కోటా రాణి: కోటా రాణిజననం సంగతి తెలియదు మరణం 1344. కాశ్మీర్‌లోని హిందూ లోహర రాజవంశానికి చివరి పాలకురాలు . ఆమె కాశ్మీర్‌కు చివరి మహిళా పాలకురాలు కూడా. 1323−1338లో తన కొడుకు మైనారిటీ కారణంగా ఆమె తన కొత్త భర్తకు రీజెంట్‌గా ఉంది మరియు 1338-1339లో చక్రవర్తిగా పరిపాలించింది. ఇస్లాంలోకి … Continue reading →
