Tag Archives: విహంగ కవిత

వాడి ముఖం రోజుకో ప్రశ్నను ఇస్తూనే ఉంది నవ్వుతూ మనసును మెలబట్టి మౌనంలోకి మనిషిని తొక్కిపట్టి పొద్దస్తమానం నోటిలో ఏదో తిండితో ఆకలిని గర్వంగా చూపి కడుపును … Continue reading →

పేపర్లో అవార్డు వచ్చిందని పడితే మీ ఫోటో బాగుందనే వాడు ఒకడు సాహిత్యాన్ని పంచుకుంటానంటే శరీరాన్ని అనుకునేవాడు మరొకడు చూపులతో చుట్టేసేవాడు ఇంకొకడు మాట్లాడుకుందాం రా అంటాడొకడు … Continue reading →

        మత్తు మందును సేవించిన మగత నిద్దుర కంటికి దూరంగా ఒంటికి భారంగా అక్కడెక్కడో జోగుతోంది కలల అలల తాకిడికై ఎదురు చూసీ … Continue reading →

        రెప్పల వెనుక నిలిచిపోయిన కాలాన్ని వెతుక్కుంటూ నేను… ఖాళీ అయిన మనసును పూరించుకుంటూ నువ్వు.. ఎన్ని జ్ఞాపకాలను కూర్చుకున్నామో కదా..! ఎన్ని … Continue reading →

ఎందుకో నాతో మాట్లాడుతుంటే నాకు నేనే నచ్చడం లేదు…. మనసులో పొర్లే మాటకు అర్దం నచ్చలేదు… ఓడిపోతున్న నిజం గొంతుక నచ్చలేదు ఒరిగిపోతున్న నిజాయితీ బలహీనత నచ్చలేదు … Continue reading →

చిన్నప్పటి నుండీ నాదో కోరిక నా ఉనికి ప్రశ్నార్ధకం కాని చోటుకి చేరుకోవాలని… ఇంత వరకు నేను చెరనేలేదు ఎన్నో చోట్ల వెతికాను…. మీరెవరన్నా చూశారా? ఒక్కోసారి … Continue reading →

ఆమె తన చిత్రం పంపించింది అణువణువూ అందమే అంటా బావుంది కానీ నచ్చనిదల్లా ఆమె మౌనమే                 … Continue reading →

వీరెళ్లిపోతే మరొకరుండరు. వీళ్ళు ఆరిపోయిన వారికి వేరెవరూ వెలుగు కాలేరు. వీళ్ళు రాలి కన్నీరు పొంగినా దిక్కులు దద్దరిల్లేలా గొంతు గొగ్గోలుపెట్టినా భూమంతా పొర్లాడుతూ లోకమంతా వెదికినా … Continue reading →

            దూరంగా నిలబడ్డాను నేను ఏమైనా అంటారేమో అని భయం ఆ నీడలోనే పెరిగాను అదే ధ్యాస తప్ప మరోటి … Continue reading →