నీకేమో చెలగాటం….నాకేమో ప్రాణసంకటం!!!

నాకు ఈ కాగితాల గొడవలు తెలీదు సామీ
ఫారాలు నింపుడెట్లో కూడా తెలీదు బాబయ్యా!
వయసయ్యిపోయింది
వారసులు కాదన్నారు…
నడుమొంగిపోయింది
నాకు పనివ్వనన్నారు…
వృద్ధాప్య పించనంటా…
గవర్నమెంటు ఆదుకుంటాదంటా…అంటే….
ఆపసోపాలు పడుతూ నీ కాడికొచ్చాను!
నువ్వేమో…విసుక్కుంటావు
పోనీలే…బిడ్డకు పనిభారం అనుకున్నాను
ఒక సీటు కాడ్నించి ఇంకో సీటు
ఒక మడిసి కాడ్నించి ఇంకో మడిసి
సత్తువ తగ్గిపోయిన కాళ్ళను పరిగెట్టిస్తున్నారే!
ఫలానా కాగితం కావాలంటావు
అగ్గగ్గున పారి అట్టుకొచ్చేత్తాను
ఎక్కడో ఇంకో అధికారి సంతకం అంటావు
ఈడ్చుకుంటా పోయి పెట్టించుకొత్తాను
అన్నీ ఒకసారి చెప్పవు
మళ్ళా దేనికో పంపిస్తావు
కూసింత కడుపు కోసం పించను దేహీ అంటాను నేను
నా కష్టాలు నీకు నవ్వులాటగా ఉంటాయి
నా చాదస్తం చూసి చిరబురలాడుతావు
ఈ పించను చూసైనా….
నా కొడుకు రెండు ముద్దలెయ్యకపోతాడా….అని పిచ్చి ఆశ
సందె బతుకు పోరాటం….
భలే దుర్భరమైపోయింది సామీ….
ఇన్ని చేసినా….బల్ల కింద చెయ్యి పెట్టి….
నా ముసలి బతుకుతో బేరాలాడుతావు!
నీకేమో చెలగాటం….
నాకేమో ప్రాణసంకటం!!!

– విజయభాను కోటే

(వృద్ధాప్య పించనులు ఇచ్చేటపుడు, ఆ పనికే కేటాయించబడ్డా…విసుగు, కోపం ప్రదర్శించే

ఉద్యోగస్తులను చూసారా? ముసలి వారి దగ్గర ఎంత దండుకోవచ్చో లెక్కలు వేసే వాళ్ళను నేను

చూసాను)