Tag Archives: కవిత

ఒళ్ళంతా బక్కచిక్కిపోయింది ఉదయాన్నే పలకరించే ఆ సూరీడు నడినెత్తిమీదికి వచ్చేసరికి ఒంట్లోని సత్తువనంతా పీల్చేసాడు కనుకనేమో ఒళ్ళంతా బక్కచిక్కిపోయింది మెత్తగా గ్రీన్ కార్పెటులా పరిచినట్లు ఉన్నంత మాత్రాన, … Continue reading →

నగ్నంగా కలిసి తిరిగినా దేవుడాజ్ఞ అయ్యేంత వరకూ ఆడమ్ ఈవ్ ని  తాకలేదు! కలిసి ఫలించడంలోని స్వచ్ఛత ఓ మధుర కావ్యం బట్టల్లోంచి దేహాన్ని స్కానింగ్ చేసే … Continue reading →

నువ్వు కోపంగా మాట్లాడుతుంటే ప్రశాంతతే తెలియదనుకున్నా…. కళ్ళెర్రజేస్తుంటే కాఠిన్య హృదయమునుకున్నా…. మానంగా నువ్వుంటే మాటలే నీకిష్టంలేదనుకున్నా…. ఆజ్ఞలు వేస్తుంటే బానిసగా బాధ పడ్డా…. నాన్నా!!! నాకిప్పుడే తెలుస్తోంది … Continue reading →

కాలమనే త్రాసులో బాధ్యతల బరువుల విలువలను తూచేటప్పుడు వయసు కుదుపుల మధ్య  మనసుకు  పరీక్షే… కిక్కిరిసిన  ఒంటరిలో ప్రవహించే మాటల్లో బొట్టు పదం కరువై ప్రతి క్షణం … Continue reading →

కాలమనే త్రాసులో బాధ్యతల బరువుల విలువలను తూచేటప్పుడు వయసు కుదుపుల మధ్య  మనసుకు  పరీక్షే… కిక్కిరిసిన  ఒంటరిలో ప్రవహించే మాటల్లో బొట్టు పదం కరువై ప్రతి క్షణం … Continue reading →

చదువులు ఉద్యోగాలు బాధ్యతలతో చిరాకుపడే అతని నిస్సారమైన జీవితంలో ఓ సినీతార దర్శనమిచ్చింది ఆమె  సౌందర్యం అతని గుండెలపై భారమయ్యింది ఆమె  సోయగం అతని ఊహలకి మధ్యబిందువయ్యింది … Continue reading →

బస్టాండ్ లో దిగగానే ఎదురు చూసే గుర్రపు బండి కాన రాలేదు గుర్రమూ లేదు బండి తోలే బక్కోడూ లేడని తెలిసింది ఆటో కాటుకి నేలపై అడుగిడగానే … Continue reading →

పద….. ఎల్లలు లేని నేల ఒడ్డుకు చేరుదాం మోహపారవశ్యమయ వశులమై ఒకరికొకరంగా కలిసి సాగుతూ ఒకరికోసం ఒకరుగా మరణాన్ని జయిస్తూ అక్కడే జీవిద్దాం నీలాల నీకళ్ళ మెరుపును … Continue reading →

ఆమె తలంపు తీరాన్ని దాటి శిఖరాన్ని చేరింది! చేతిలో జెండా మురిసింది! ఆమె తనువు ఆమె కఠోర శ్రమ కి చరమ గీతం పాడేసింది! ఆమె మేను … Continue reading →

“వంటమనిషి కొడుకువి. నువ్వు మాతో సమానంగా కూర్చోవడమా! వెళ్లి వెనక సీట్లో కూర్చో”, అని తరగతి గదిలో తన స్థానాన్ని మార్చారు. “ఒరే! ఈరోజు యేమి తెచ్చుకున్నావురా?” … Continue reading →