దేహక్రీడలో తెగిన సగం

మనిషి జంతు ప్రపంచం నుండి ఇంకా పూర్తిగా బయటపడలేదు. సంస్కరించబడాలి అంటే సంస్కారం నేర్పే సమాజం కావాలి. నేరాలకు సమాజం కూడా బాధ్యత వహించాలి. మనిషిది పరిసరాలకనుంగా మారే తత్వం. తన చుట్టూ ఏలాంటి పరిసరాలుంటాయో-సమాజం- అందులో భాగంగానే ఉంటాడు. ఈ విషయం చాలా మందికి తెలియాల్సి వుంది. పితృస్వామిక అహంభావాన్ని సాంస్కృతికంగా అణచబడాలి లేక సమస్కిరించ బడాలి. అప్పుడే స్త్రీ మనిషి గా గుర్తించ బడుతుంది!

ఈ కవితని ఒకసారి చదివాను. స్తబ్ధత ఆవరించింది . మళ్ళీ మళ్ళీ చదివాను. అక్షరం అక్షరం శూలాల్లా గుచ్చుకుంది తమ ప్రవర్తన తో వేదించే పురుషులకి ఈ కవిత ఓ గొప్ప పాఠం. కవిత్వం అంటే రుచి చూపిన కవిత్వం. వనజ గారు ఈ కవిత్వం మీ స్పందించే హృదయానికి ప్రతీక. అభినందనలు, ధన్యవాదములు .

సున్నిత భావాల అద్భుత చిత్రణ …దేహ క్రీడ లో తెగిన సగం శీర్షక ఎంచు కోవడం లోనే మీ భావుకత స్పష్టం అవుతున్నది….
గాయాల అంత స్రవం అర్ధమయిన వారె ఇలా రాయ గలుగుతారు …వనజ గారికి అభినందనలు

ప్రియ గారు..

@రాజ్వీర్ గారు

@బెర్ట్ గారు

@మార్టిన్ గారు..

అందరికి ధన్యవాదములు. మీరు అందరూ..స్పందించినందుకు ధన్యవాదములు.

విజయ భాను గారు. ధన్యవాదములు.

Dadala వెంకటేశ్వర రావు గారు
మీ స్పందనకి మరీ మరీ ధన్యవాదములు. సమాంతర కవిత ని అందించారు. చాలా సంతోషం.

చాలా బాగా రాసారు మేడం

కళ్ళకు కనిపించే యవ్వన సౌందర్యం
సహజసిద్ధంగా ఉండే కణ సముదాయం
కాలంతో కరిగిపోయే ఉద్దీపనల సారూప్యం
పాల సంద్రంలోని అమృత భాండాగారం
అశాశ్వతమని వేదాంత సారం

దేహం నదిలో అలల ప్రవాహం
మనో జగమంతా సస్యశ్యామలం
కలుషితాన్ని సుద్దిచేసే కరుణ జలం
నిత్యం ప్రకాశించే అంతరంగ సౌందర్యం
శాశ్వతమని పకృతి సిద్దాంతం

కళ్ళతో మనసుని చూడు
మనసుతో మనిషిని చూడు
ప్రేమిస్తూ బ్రతికి చూడు
బ్రతుకును ప్రేమించి చూడు

సగం లేదనుకున్న నీవు
ఈ మగనిలోనేసగమైన నీవు
అబలవు కానే కావు
మరపురాని మహిమ నీవు
ఇలలో ఇలవేల్పు నీవు
నువ్వు నవ్వుతూ బ్రతికితే చాలు నాకు

కేన్సర్ పేషంట్ల మనసులో మెదిలే భావాలకు, కన్నీటినీ ఎంత బాగా కవితరూపం అందించారో! మనసు చాలా భారంగా ఉంది వనజ గారు. ఇలాంటి కవిత రాసేందుకు ఎంత సున్నిత మనసుండాలో.

అద్భుతమైన ఫీల్ నిండుంది కవితలో.

నేను చదివిన కవితలలో దీనిని అగ్రభాగాన ఉంచుతాను .ఇందులో భాషా సౌందర్యం కంటే భావ సౌందర్యం ఉట్టి పడుతుంది .చదివినంతసేపూ అమ్మ ,మన బిడ్డలు గుర్తుకొస్తారు .వనమాలిగారికి ఎలాంటి పదాలతో అభినందనలు తెలపాలో తెలీటం లేదు .అద్భుతమయిన కవిత్వం.

దేహం నదిలో

ఎత్తు పల్లాలు,ఒంపు సొంపులు ,సొగసులును

ఆబగా కొలుచుకునే కామచిత్తులకి

ప్రవాహించినంత మేరా… పచ్చదన్నాని నింపే

ఆ నది అంతరంగం అర్ధమయ్యేది ఎన్నడు?

అధ్బుతమైన పద చిత్రం -కవిత చాల బాగుంది .

రేణుక అయోల గారు.. ఈ కవిత నచ్చినందుకు మరీ మరీ ధన్యవాదములు.

వనజ గారు
మీకవిత చాల బాగుంది ……

“విహంగ” సంపాదక విభాగానికి నమఃస్సుమాంజలి.
నా ఈ కవితని విహంగ లో చూసుకోవడం ఆనందం.
కవితా వస్తువు మహిళలకి సంబంధించినది కావడం వల్ల… మహిళ ల ఆలోచనలు అభిప్రాయాలు పంచుకునే వేదిక..అలాగే అందరు వీక్షించే విహంగ లో ఈ కవిత రావాలని నేను ఆకాంక్షించాను.
నేను వ్రాసుకున్న ఎన్నో కవితల మధ్య నాకు బాగా నచ్చిన కవిత ఇది. దాదాపు నాలుగేళ్ళుగా నా ఆలోచనలో నలిగి,నాని బయటకి వచ్చిన కవిత.
ఆ కవితని ఇక్కడ చూస్తున్నందుకు ఆనందం..
విహంగ లో నన్ను పరిచయం చేసినందుకు,ఈ కవిత పై స్పందించిన వారందర కి ధన్యవాదములు.

ఇది చాలా గొప్ప కవిత. యెంత స్ట్రాంగ్ గా బాగా వ్రాసారు.ఇలాంటి ఎక్స్ ప్రేషన్స్ తో బలంగా వ్యక్తపరచడం సామాన్య విషయం కాదు . ఇంత మంచి కవిత వల్ల సౌందర్య సృహ తగ్గి మానవత్వ కోణంలో చూస్తే బాగుంటుంది. వనజవనమాలి గారికి అభినందనలు. మీకు కృతఙ్ఞతలు.

మీ భావావేశానికి, ఈ కవితలోని తీవ్రతకీ జోహార్లందించకుండా ఉండలేకపోతున్నాను.
వారి అనుభవాల తాలూకు బాధ, మథన మీ అక్షరాల్లో అణువణువునా కనపడి, మమ్మల్నీ కదిలించింది. అంతర్జాలంలో కవిత చదువుతుంటే రాలిపడిన ఈ కన్నీటిబొట్లు వారికే విథంగానూ సాయపడకపోవచ్చు గాక, కానీ మన దృక్పథాల్లో కలుగవలసిన మార్పు మాత్రం – తప్పకుండా ఆహ్వానింపదగ్గదే!
విహంగ సంపాదక వర్గం అభిరుచికి ఇదొక మచ్చుతునకగా భావిస్తూ – వారికీ, వనజ గారికీ శుభాభినందనలు.