Category Archives: కవితలు

ఆ పూబోడి సోయగాన్ని చూస్తుంటే ఎంత విచిత్రం ? ప్రాభాత సమీర స్పర్శకే సుమా ! ఆ సుమగాత్రి అయ్యింది కలుషితం -ఈషా నాలో నేనే ఉంటున్నాను … Continue reading →

మట్టిగా మారి మొక్కలా నిన్ను నాటుకున్న. పూలలో అందంగా కనిపిస్తావని. రోజూ పూసే పలకరింపులు మధురమైన తేనె ధారలు కురిపిస్తావని! మత్తుగా కురిసిన మెత్తని జ్ఞాపకాలు మనసు … Continue reading →

        ఆమె ఆలోచన పురిట్లోనే సంపబడింది పుట్టకముందే ఆమెకో చట్రం తయారు చేయబడింది పుడుతూనే మూతివిరుపుల సమాజంలో పడ్డందుకు ఏడుపు లంకించుకుంది వేష … Continue reading →

1.అనుభవం అక్షరమైతె అనుభూతి శిక్షణయైతె బతుకు పుస్తక మౌతుంది జీవితం విశాలమైతె. 2.జీవితమొక నిత్యరణం ఆశయమొక అగ్నికణం సాధించే సమరంలో కమ్ముకొస్తుంది మరణం. 3.మట్టికిల మహిమ ఉంది … Continue reading →

        అంతా అయిపోయింది ఇక జరగాల్సంది చూడండి అందరూ వచ్చారు ఎక్కడికన్నా పోతేకదా రావడానికి కిక్కిరిసిన జనసందోహం ఒక్కరూ ఏడ్చిన పాపానపోలేదు చెంగుల్ని,చేతిగుడ్డల్ని … Continue reading →

        స్వాతంత్యం అనే పదాన్ని హేళన చేస్తూ- మహిళా సాధికారం అనే పెద్దమాటలతో, స్త్రీ జాతిని వెక్కిరిస్తూ, వికట్టహాసం చేస్తున్న అభినవ రాక్షసులు- … Continue reading →

ఎద్దు నేనూ తోడూ నీడగా జీవిస్తాం ఎద్దు నేనూ పడే కష్టం పల్లె ప్రగతి చక్రం నా వృత్తికి నా పశురమే దిక్కు చచ్చి కూడా నన్ను … Continue reading →

వాడు రోజంతా తనకన్నీళ్ళు త్రాగుతూ రోడ్డుపై తన బాల్యాన్ని పారబోసుకుంటున్నాడు వాడిని ఏవగించుకోకండి. వాడు, మురికి శరీరంతో,మట్టివాసనతో, పసితనపు సుగంధాన్ని పోగొట్టుకుంటున్నాడు, వాడిని అసహ్యించుకోకండి. వాడు, ఎండిన … Continue reading →

నా గుండె ధైర్యం తను నాకు కొండంత బలం తను నా ప్రేమ తపస్వి తను నా జీవన యశశ్వి తను నా మార్గ ఉషస్సు తను … Continue reading →

సము ద్రం ఒడ్డు న్నేనో సాయంత్రం సూస్తూ కూసున్నా కుంగే సూరిన్ని ప్చ్… పడమర కెళ్ళి పోనాది సూరీడు… పొద్దయి’నాదని’ ‘నా’దయితెగా …. పైన పక్షులెగిరి పో”నావి’ … Continue reading →