ఆమె మరణించింది ఆమె చేయని యుద్ధం లేదు ఇంటా బయటా పోరు తప్పలేదు తనతో తాను అతనితో తాను మనసు లేని మనుషుల్లో ప్రేమను వెతుక్కుంది దారిలో తారసపడ్డ వారిని నమ్మింది కల్మషమెరుగని ఆమె ప్రేమ వెనుకనున్న కాంక్షను పసిగట్టలేని హార్మోన్ల ఉరుకులు పరుగులు పెళ్ళి మంత్రానికి తనువు అర్పించింది పెళ్ళి తంతు దాటవేత లో … Continue reading →

నా కలలు కల్లలై కూలిననాడు కలవరపడను…మరో కలకు ఆహ్వానం పలుకుతాను… నిరాశ..నిస్పృహలు ముంచెత్తినక్షణాన.. నీరసించిపోను..నన్ను నేను నిందించుకోను… తడబడక నిలబడి అడుగులు కదుపుతాను… అవహేళనలు..అవమానాలు… నా భావి కట్టడానికి పునాదులు… ప్రతి అపజయం నా విజయానికి ఓ మెట్టు.. ఆ నిచ్చెన నాకో ఆసరా… నిత్యం భుజం తడుతూ ఇచ్చే భరోసా… నా దృఢసంకల్పం నాలో … Continue reading →

ఆత్మీయ మిత్రులు మనలను వదిలి వెళ్లినప్పుడు ఏమైనా రెండు మాటలు రాయాలన్నా, మనసు ఒణుకుతుంది. గుండె చెరువవుతుంది. ఇటీవల హఠాత్తుగా మరణించిన మిత్రురాలు రజిత గురించి రాయాలనుకున్న క్షణాల్లో ఇదే పరిస్థితి.         నిన్నగాక మొన్ననే వచ్చింది మా విజయవాడకు. చినముండా’ న్ఙ్గోజి అడిచే’ రాసిన  ‘ఫెమినిష్ట్ మానిఫెస్టో ప్రసంగాలు’ పుస్తకం ఆవిష్కరించారు. రుద్రమ ప్రచురణల … Continue reading →

తలుపు తీసింది…  తూర్పున సూర్యోదయం  పలకరించింది చిరునవ్వుతో…  ముంగిలి ఊడ్చింది…  కల్లాపి జల్లింది…  ప్రకృతి మాత పరవశించింది..  ముత్యాల ముగ్గు పెట్టింది…  మహాలక్ష్మి గడపలో అడుగు పెట్టింది…  దేవుని ముందు దీపం వెలిగించింది..  గంటలు మ్రోగాయి..  పనులు మొదలయ్యాయి..  గోడమీద గడియారం ముల్లు   సాగుతూ ఉంది….  తోడుగా పరుగులు తీస్తూ ఆమె…!!  అందర్నీ సిద్ధపరిచి సాగనంపింది… … Continue reading →