Category Archives: కవితలు

పచ్చనిచేలపై వీచే పైరగాలికేం తెలుసు…. ప్రియుడి స్పర్శ తగిలితే మదిలో కలిగే పరవశం… సముద్రపుటలలపై తేలియాడే నావకేం తెలుసు.. సాగరతీర తన్మయత్వం … సముద్ర తీర సైకత … Continue reading →

ఏమని కోరనూ… నిన్నెలా కోరనూ.. ఏమని వివరించనూ… నీకెలా వివరించనూ… ఏమని వినిపించనూ… నీకెలా వినిపించను.. నా మనసు పలికే మౌనగీతాన్ని నిన్ను చూసిన ఆ క్షణం… … Continue reading →

ఆమెందుకో ఆమెలా లేదు లేడిలా చలాకీగా వుండే ఆమె బిగుసుకుపోయి బేలగా వుంది చిరాకు చిందులేస్తుంటే చిటపట పేలాలేగుతున్నట్లే కోపంతో ఎర్రబారిన మోము సిగ్గుతో ఎరుపెక్కిన మోము … Continue reading →

“పోటెత్తిన నెత్తుటి కణాలు బొట్లు బొట్లుగా చిట్లతుంటే పగిలిన హృదయకుహరం వేదన శకలమైంది! నివురుగప్పిన నిందల నిప్పులు కుప్పలు కుప్పలుగా రాలుతుంటే దహనమైన ఆత్మత్వచం చమురుకంపు కొడుతుంది! … Continue reading →

నువ్వోక మూసిన దోసిటదాగిన పరిమాళనివో మనసు కు నచ్చిన పారిజాతనివో పిలిచినా పలకని చిలకవై , పలుకులు లేక చిన్న బోయేనేస్తం చెలిమికి చేయి అందించా నీ … Continue reading →

అలసి సొలసిన కనులకు ఆశల తీరాలే కనబడినపుడు పాదాలు కందిన లక్ష్యసాధన లో ముల్లు లపై నడిచిన దారి పూల పాన్పు నుచేసుకున్నావు ఆకలి కి ఓ‌ర్చిన … Continue reading →

ఆ నదికి ప్రాణం పొయ్యడమే తెలుసు…. స్వచ్ఛ ఏక కణాలు తుచ్ఛ వాంఛల బహుదుర్గుణ వ్రణాలుగా విభజన చెందుతాయని తనకేం తెలుసు! చీకటిని గర్భాన దాచుకుని వెలుగు … Continue reading →

భావాలు అటూఇటూ ఊగిసలాడుతూ ఊసులాడుతూ దృష్టి తో అంతర్వాహినై దృక్పథమై ఎన్నెన్నో కోణాల్లో నిక్షిప్తమై ఎవరిపై ఏ క్షణాన కురుస్తుందో కళ్ళల్లో కదలాడే రూపమో అంతర్గతంగా పాతుకుపోయిన … Continue reading →

ఆడ వాళ్ళంటే ఆదిదేవతలని పూజంచే దేశంలో  మనమున్నమని మర్చిపోతన్నం.. ఆడ వాళ్ళంటే అబలలు కాదు సబలలని నిరూపించిన దేశంలో మనమున్నమని మర్చిపోతన్నం… ఆడవాళ్ళంటే సమాజ నిర్మాతలని కొనియాడిన … Continue reading →