Author Archives: చందలూరి నారాయణరావు

కాలమనే త్రాసులో బాధ్యతల బరువుల విలువలను తూచేటప్పుడు వయసు కుదుపుల మధ్య  మనసుకు  పరీక్షే… కిక్కిరిసిన  ఒంటరిలో ప్రవహించే మాటల్లో బొట్టు పదం కరువై ప్రతి క్షణం … Continue reading →

కాలమనే త్రాసులో బాధ్యతల బరువుల విలువలను తూచేటప్పుడు వయసు కుదుపుల మధ్య  మనసుకు  పరీక్షే… కిక్కిరిసిన  ఒంటరిలో ప్రవహించే మాటల్లో బొట్టు పదం కరువై ప్రతి క్షణం … Continue reading →

నీవు నదిలా కొంచెం ఊరట ఒడ్డున పిల్లగాలుల చేతులు పట్టుకుని ఊహల భుజాలపై ఎక్కి ఊగే సంతోషంలో ఏరుకునే మాటలో పూసుకునే అర్దం పులుముకునే ఇష్టంలో పొంగే … Continue reading →

ఎందుకో నాతో మాట్లాడుతుంటే నాకు నేనే నచ్చడం లేదు…. మనసులో పొర్లే మాటకు అర్దం నచ్చలేదు… ఓడిపోతున్న నిజం గొంతుక నచ్చలేదు ఒరిగిపోతున్న నిజాయితీ బలహీనత నచ్చలేదు … Continue reading →

అబద్దాన్ని నేను నిజాన్ని చూపలేని అసమర్థతగా….. నిజాన్ని నేనే అబద్దం చెప్పలేని అమాయకతగా       * * * ఒంటరిని నేను నీతో కలిసున్నా … Continue reading →

ఒక్కడినే నా లోపలికెళ్లి తలుపేసుకున్నాను.. అలంకార అహంభావాలను బరువు,పరువులని ఒలిచి పక్కన పెట్టి నిజాలతో నగ్నంగా మూల మూలలో కెళ్లి పారేసుకున్నవి పోగొట్టుకున్నవి  వెతుకుతుంటే గుట్టల జ్ఞాపకాల … Continue reading →

నన్ను నరికిన మాటను ఇక్కడే వదిలేసి వెళ్లారు. రహస్యంగా తీసి దాచి ఉంచా రెండు ముక్కలైన నేను నాలుగు ముక్కల్లో జవాబు చెప్పడానికి       … Continue reading →

ఇద్దరిలో తవ్వకం జరిగి వెలికిరాపడ్డారు చదవబడ్డారు గొంతును ఖాళీ చేసి మనసు వంతెనపై మెదడును చేరుకున్నారు పారేసుకున్నవాటిని వెతికి పైకి లాగి పూజ చేసుకున్నారు. మూసకు మేకులు … Continue reading →

ఎప్పటి గుర్తులో ఇవి మనసును తాకే శుభతరుణం ఏమి తెలియని నాటి బాల్యం నేడు అన్ని తెలిసి మెలిగే గొప్పదినం.. ఒకనాటి మిట్టాయి పొట్లం లాంటి కబుర్లను … Continue reading →

తలపు తేమని మడతలెన్నేసినా చెమ్మాగడం లేదు. సన్నగా సెగ కమ్మడం మానలేదు. కళ్లను సూటిగా తాకి చిందే కన్నీటిలో తీపి శబ్దాలని రంగరించి తాపినా దప్పికారలేదు. మాటతో … Continue reading →