Author Archives: వడ్డేపల్లి సంధ్య

        బాల్యంలో అమ్మ నేర్పిన పచ్చీ సాట బ్రతుకంతా ఇప్పటికీ అదే బాట        *** కారు చీకట్లోను వెన్నెల … Continue reading →

        మట్టి వాసన మైమరపిస్తోంది మేఘం చినుకై ముద్దాడింది **** చెలిమె తోడితే ఊరేవి నీళ్ళు మనసు మరిగితే ఉబికేవి కన్నీళ్లు **** … Continue reading →

        అవ్వ అనురాగాల గని ముడుతలు ముఖానికే మనసుకు కాదు **** మనిషిలా ప్రకృతికీ రెండు ముఖాలు ఉరుములు… చినుకులు… **** పొలంలో … Continue reading →

        ‘చాంగురే బంగారు రాజా ! పల్లెపాటకు అద్దిన కావ్య గౌరవం       **** పెద్దరికం అంటే అదుపులో పెట్టడం … Continue reading →

సమస్య ఎప్పుడూ చూసే చూపులోనే మారింది కాలం కాదు మనిషి *** గూడు విడిచిన పక్షులు తిరిగి వాలాయి… పైచేయి ఎప్పటికీ పల్లెదే … *** వెదురు … Continue reading →

భావాలన్నీ దండగుచ్చితే నానీలయ్యాయి ‘జరీ పూలు ‘మీకే మరి *** ఆమె నవ్వుల మాటున వేదనలెన్నో ! సముద్రం అలలను దాసుకోలేదా ! *** చరవాణి చేతికి … Continue reading →

        కూలీలు రాళ్ళేత్తుతున్నారు బండలు తేలికే బతుకే బరువు      **** కులవృత్తుల్ని నమ్ముకున్న పల్లెలు కట్టి మీద సాము జీవితాలు … Continue reading →

        అక్షరాలు ఆత్మీయంగా పలకరిస్తున్నాయి రాస్తుంది అమ్మ గురించి కదా *** అతని బాణీ జానపద వాణి పగలే వెన్నెల కురిపించే మాంత్రికుడు … Continue reading →

మా అమ్మకు  వంటిల్లె సమస్తం  అదే సుఖదుఖాల  వాస్తవం       *** మబ్బుపట్టిన  మేఘానికి చినుకు  మసకబారిన  మనసుకి చిరునవ్వు         *** … Continue reading →

మనిషిని మ్రుగంతో పోల్చకు వంచన ఎరుగని వనజీవులు అవి      **** వ్యాయామం ఇప్పుడు మనిషికే కాదు మనసుకు కూడా కావాలి      **** … Continue reading →